ՀԻՒԱՆԴԱԳԻՆ
Posted on April. 24. 2022
«Մոլախոտը քաղելով չի վերանում, այն արմատախիլ պէտք է անել»: Չինական Հիւանդութիւնները լինում են տարատեսակ, մահացու կամ բուժուող, վարակիչ կամ ծերութեան հետեւանք, մինչեւ իսկ մանկական եւ բոլորի մէջ դժուար տանելին եւ նուաստացնողն է, երբ հասունացած քաղաքական գործիչները բռնկւում են մանկական տկարամիտ գաղափարախօսութեամբ՝ ոչ միայն խօսքով, այլ նաեւ գործունէութեամբ: Կենցաղային առողջ եւ կենսունակ վիճակը կարելի է համարել բնական, որ յաճախ յատուկ ուշադրութեան չի արժանանում, սակայն լինում է նաեւ հիւանդագին կամ անառողջ վիճակ, ինչպէս մարմնի տկարութեան հետ կապուած, որ յաճախ բուժելի է, բայց անբուժելի են վարքով հիւանդագին կեցուածքը, մտայնութիւնը, բարոյականութիւնը, որ ուղղակիօրէն առնչւում են անձի մտքի եւ կամքի կարողութեանը եւ իրենց հերթին սերտօրէն շաղկապուած են անձի իմացականութեան եւ անհատական շահի հետ: Երկիրը փրկելու, վերակառուցելու, առաջընթացը՝ այլ երկրների նկատմամբ, ապահովելու, բարգաւաճելու մարտահրաւէրներին դիմակայելու ռազմավարութիւնը, որ որդեգրել են մեր՝ արդէն հիւծուած եւ անհամար դժուար կացութեան մէջ ընկած երկրի ընդդիմադիր ուժերը, առանց որեւէ ծրագրի, բնաւ պահանջին չի համապատասխանում եւ տանում է դէպի երկրի կործանման: Արդար լինելու համար նշեմ, որ բնաւ մեր նպատակը չէ քննարկել ու Գրեց՝ Ռուբէն Յովակիմեան (Սեն Ռաֆայել) ՀԻՒԱՆԴԱԳԻՆ գնահատել քաղաքական գործիչների վարքն ու բարքը, միայն թէ երբեմն անհնար է լռել մի շարք արարքների մասին, որ անյարիր են բոլորի համար:Խնդիրը երկրի հասարակական կեանքում անմիաբան կեցուածքն է անհանդուրժող տգիտութեան հետ՝ ամէ՛ն գաղափարի հանդէպ, որ կարող է ոչնչացնել որեւէ նախաձեռնութիւն, մինչեւ դաւաճանութեան մղելով որոշ մոլեռանդների եւ անձեռնհասութիւնը ներկայացնել որպէս հայրենափրկութիւն: Սփիւռքահայ մտաւորական Արա Պալիոզեանը այն կարծիքի է, որ Սուլթան Ապտուլ Համիտ Բ-ի մայրը հայ էր՝ նոյն հաւանականութեամբ, որ Թալէաթը եւս մասամբ հայ էր, բայց մնում է անյայտ, թէ ներկայիս մեր ԱԺ-ի աշխատանքները խափանող՝ բոյկոտի վարպետ պատգամաւորներից քանի՞սն են թուրք: Մեղա՜՜՜յ: Այս հարցն է ծագում անվերապահօրէն տեսնելով մօտ մէկ տարի տեւող փողոցային ցոյցերն ու խորհրդարանի անդամալոյծ վիճակը: Ամիսներից ի վեր ընդդիմադիր խումբը բացակայ է ամէն քննարկումների ընթացքին՝ լքելով սրահը, եւ երբ ներկայ է՝ անկարգ կեցուածք է ցուցաբերում՝ խանգարելով գործընթացը, որ ըստ իս նպատակային ծրագրուած բնոյթի է: Վերջին խեղկատակութիւնը եղաւ՝ նիստը լքելուց առաջ արցախեան դրօշակ ամրացնելը դահլիճում՝ ամէն մի նստարանի դիմաց, չնայած կարեւոր խնդրի քննարկում էր ծրագրուած, եւ դա համարւում է պայքար Արցախի անկախութեան համար, միայն թէ անհասկանալի է, թէ ո՞ւմ դէմ է պայքարը եւ ո՞վ է այդ անկախութեանը հակառակ, իսկ եթէ դրօշ կախելը պայքար է ու խնդիր, (այն էլ ի՞նչ խնդիր) լուծելու միջոց, ապա այն թող դնէին Արագածի կատարին եւ գուցէ խնդիրը աւելի արագ լուծում ունենար: Փոխարէնը, նոյն օրը կազմակերպեցին երթ դէպի Արցախ, բայց խաղաղապահները արգելեցին մուտքը: Հոյակապ պայքար: Խնդա՞նք, թէ՞ լանք: Ողբալի է, որ փառապանծ անցեալ ունեցող դարաւոր կուսակցութեան մը,− որ օտարութեան մէջ պայքարել է իր երկրի կայացման նպատակով,− ժառանգորդները դաշինք են կնքում քոչի եւ նրա աւազակային խմբի հետ, որի հիմնական երազանքն է ԱԺ մտնելով իշխանութեան տիրանալ՝ գողօնը փրկելու համար: Մեծ գործիչ լինելու կարիք չկայ այդ տարրական խայծը հասկանալու, եւ գուցէ նման սայթաքումներն են պատճառը, որ ընտրութիւնների ընթացքին ժողովուրդը մերժում իր ձայնը նրանց տալու: Այդ իրականութիւնը, որքան որ պարզ է՝ չի հասնում նրանց գիտակցութեանը, ինչպէս չհասկացան, որ հիւանդագին ու մոլուցքով միշտ վարչապետի հրաժարական պահանջելը արդէն երգած երգ է եւ ընդունելութիւն չունեցաւ՝ բացի քաղքենի եւ գող այն հասարակութեան կողմից, որոնց ձեռքերը եւս շատ մաքուր չեն եւ իրենց արարքի գիտակցութիւնը վախի զգացում ծնելով՝ հանգիստ չի տալիս: Մէկ այլ ցաւագար է «ՊԱՏԻՒ ՈՒՆԵՄ» խումբը, որ ոչնչով չի տարբերւում իր աւագ եղբօրից եւ անունը չէ, որ պատուաւոր լինելու գրաւական է: Արդէն ենթադրաբար կարելի է ասել, որ եթէ այդ են ընտրել որպէս բնորոշիչ անունն, ուրեմն իրենք եւս երկմիտումի մէջ են եղած, քանի բուրգի գագաթին սերժն է նստած, իսկ նրան յաջորդում է համբաւաւոր՝ Վանեցեանը, քարտուղար ունենալով օտարին քուէարկող Հայկ Մամիջանեանին: Ահա ապիկարների մի ծաղկեփունջ, որոնք ամէն քայլին պատրաստ են երկիրը դէպի անդունդ նետելու՝ իրենց շահին ի նպաստ, բայց յաւակնում են պատիւ ունենալ: Ուրիշ ի՞նչ կարող էինք սպասել նրանցից, անշուշտ պիտի չասէին, թէ իրենք շորթիչ, գող ու խաբեբայ են: Ցաւալի փաստ է, որ ընդհանուր վիճակը հեռու է բարենպաստ եւ հայեցի լինելուց, ուստի ենթադրաբար, բացառուած չէ, որ արտաքին որոշ դաւադիր ուժեր, բերում են իրենց մասնակցութիւնը: Դժուար, շատ դժուար է մեր երկիրը ղեկավարելու դերը այս հիւանդագին պայմաններում, որ պահանջում է նոյնքան դիմակայել ներքին, որքան արտաքին թշնամուն, իսկ սատարողները բացակայ են:
14-4-2022
Ռուբէն Յովակիմեան- Սեն Ռաֆայել