Գրեց՝ ԱՆԹՕ ՍԱՀԱԿ
Ծօ Լեւոնիկ Տեր Պետրոսեան։ Առաջին հերթին ես թքած ունեմ քո հայրենասիրու-թյան ու ազգասիրության վրայ, էս մասին դու՛ եւ քո անմիջական շրջանակը իմանում է թէ ինչի մասին է խօսքը։ Իսկ քանի, քո իսկ խոստովանությամբ, թէ զաւակներդ Հայ չեն, սա ինքնին յաւելեալ ապացոյց է։ Ու նկատի ունենալով էդ ամէնը, ուրիշ առիթով թելադրել էի քեզ, թողնել մեր Հայրենիք Հայաստանը ու գնալ քո զաւակների հարազատ մայրենիքը՝ Իսրայէլ։
Ծօ ապիկար, ամբողջ երեսուն տարի թալանեցիք երկիրը, հիմա՞ մտքովդ ընկել է, որ հարկ է «բարի դրացնություն» մշակել շան Թուրքին ու նրա մանկլավիկ Ատրպէյճանցու հետ։
Թող քո միականի ուշադրութեան յանձնեմ մի այլ «բարի դրացնության» օրինակ։
Երկու հազար թուականին, երբ Սուրիոյ նախագահ Պաշար ալ-Ասատ ժառանգեց նախագահական գահը, իր առաջնահերթ պարտականությունը եղաւ «բարի դրացնություն» մշակել շան Թուրքին հետ եւ յաջողեցաւ։ Իրան ու Էրտողանի յարաբերությունները էնքան զարգացան, որ մի շատ պարագաներում երկիրների միջեւ հաստատված փրոթոքոլի սահմանները անցան։ Ու մինչեւ 2011 թուական երկու երկիրներու նախագահները տեւական «մեղրալուսն»ի մէջ էին, էն աստիճան, որ Պաշար ալ-Ասատ մոռացության տվեց շան Թուրքին կողմէ գրավուած Իսկենտէրունի շրջանը։
Եւ յետոյ ի՞նչ։ Մնացեալի մասին տեղեակ ես չէ՞։ Վստահ եմ լսել ես Պաշար ալ-Ասատի թելադրանքը Արամ Ագ կաթողիկոսին, ինչ վերաբերում է «բարի դրացնության», աւելի ուշ նաեւ անդրադարձը իր անխոհեմութեան։
Ու այս բոլորից ետք, ինչո՞ւ ես լկտօրէն արհամարհում, Հայաստանի ժողովրդի ջախջախիչ մեծամասնության քվեներով ընտրված Վսեմաշուք Վարչապետ՝ Տիար Նիկոլ Փաշինյանին ու զինքը փոխարինում, մեր ազգի ոխերիմ թշնամիների հետ, ա՜յ այլասերուած։
Յառաջիկայ արտակարգ ընտրություններին քեզ քվէ տվողներին երկնքից ոչ թէ մանանայ, այլ կրակ է թափվելու;
Իսկ եթէ, «Կարկուտ տեղաց Խանասորայ դաշտում», էս առիթով քար է տեղալու գլխիդ, ամբարտավան։
Գրեց՝
ԱՆԹՕ ՍԱՀԱԿ