Ժիրայր Թունյան
26 Մայիս, 2018
Երկար ժամանակ վարանում էի գրել, բայց իրականությունը ստիպեց ու որոշեցի արտահայտվել:
Վերջին ժամանակներում բուռն քննարկումներ են ծավալվել եկեղեցու վերաբերյալ: Բնականաբար, դա
մեր հասարակությանը պիտի հուզի: Բայց հարցն այն չէ, որ մերժում ենք, այլ ժամանակն է նաև՝ բարեփոխումներ լինեն եկեղեցում, ինչպես կատարվում է հանրային կյանքում:
Երբևիցե ինքներս մեզ
հարց տվե՞լ ենք, թե ինչո՛ւ է
այսքան եկեղեցի կառուցվում: Մի՞թե ժողովուրդը կորցրել է
իր հավատամքը: Ո՛չ, ժողովրդի հավատն առ Աստված երևաց այս օրերում: Պարզապես այդ շինության մեջ
եկեղեցու վերնախավը «լվանում» է
գումարներ, իսկ փշրանքներից օգտվում են ցածր դասի հոգևորականները:
Կաթողիկոսը և բարձրաստիճան եկեղեցականները սեփականացրել են եկեղեցին ու կառավարում են իրենց քմահաճույքով, և այդ իսկ պատճառով ժողովրդի մեջ կա անհանդուրժողություն եկեղեցու նկատմամբ, նրա ազգասպառող կեցվածքի դեմ, իսկ դա հանդուրժելի չէ: Եթե եկեղեցին հասցեատերը չէ հայրենիքին և չի գործում ի շահ իր ազգի, ապա ապազգային է և ընդունելի չէ:
Այժմյան եկեղեցին չի սովորեցնում իր
հոտի անդամներին ապրել հանուն հայրենիքի և
դեմ են անհատի ազատությանը: Իսկ դա
վառ ապացույց է
մեր օրերում, որ ժողովրդի կողքին չէին: Ճիշտ է՝ որոշ քահանաներ միացան շարժմանը, բայց դա մի կաթիլ էր ծովի մեջ: Մեր հոգևոր հայրերը դարերի ընթացքում ցույց են տվել, որ ժողովրդի հետ են
եղել ճակատագրական պահերին:
Չմոռանանք Վազգեն Ա
վեհափառին, որ 88-ի շարժման օրերին ժողովրդի հետ ու ժողովրդի մեջ էր: Իսկ հիմա եկեղեցին իր
վարքագծով այնպես է
արել, որ իր
հոտը նույնիսկ երես է թեքել իրենից: Այո՛, եկեղեցին սերտաճել էր
նախկին իշխանության հետ
և նրա՛նց կամքն էր անում, ոչ թե՝ Աստծո: Եվ վա՜յ այն հոգևորականներին, ովքեր օլիգարխների հետ սերտաճած, նրանց հաճոյախոսում են Աստծո խոսքով և բարեխոս են դարձել նրանց հոգիների համար՝ կարծելով, թե
Պողոսն ու Պետրոսն են: Վա՜յ ձեզ, քահանանե՛ր, մի՛ մոռացեք Հովհաննես Մկրտչի այս
խոսքերը. «Իժերի
ծնունդներ, ո՞վ ձեզ իմաց տվեց գալիք բարկությունից փախչելը, ուրեմն ապաշխարհության
արժանավոր պտուղ բերեք» (Ղուկաս 3:7-8):
Հիշի՛ր, որքան և տարբեր լինեն քո մտածողության եղանակները, որքան տարբեր լինեն քո
մոտեցումները, մի՞թե մեզ բոլորիս ոգևորողը մեր ազգի հավատի ամրապնդումը ու
հզորությունը չէ: Այսօր դու բարձրաձայնում ես, որ ժողովուրդը հարում է այլ
աղանդների: Իսկ որտե՞ղ է ձեր սրբությունն ու ճշմարտությունը: Քրիստոս, դիմելով
քահանաներին և փարիսեցիներին, ասաց. «Պնակի դուրսը մաքրում եք, իսկ ներսից անիրավություններով
լցված եք»: Մի՞թե քո այդ հագուստն է որոշում քո սրբությունը, քո հոգևոր աստիճանը,
իսկ քո անիրավությունները որտե՞ղ պետք է թաքցնես: Չկան ծածուկ բաներ, որ ի հայտ
չգան: Չէ՞ որ եթե ժողովուրդը տեսներ ձեր բարի գործերը, կհետևեր ձեզ: Հիշեք
Քրիստոսի խոսքը.«Դուք եք աշխարհի լույսը» (Մատթևոս 5:14): Եթե չընդունեք այս
ճշմարտությունը, դարձի չգաք և հանձնառու չլինեք շարունակելու մեր հոգևոր հայրերի և
Քրիստոսի պատգամը, կործանված եք: Ժամանակն է նաև քայլ անել ու մերժել Գարեգին Բ-ին
և իր կոռումպացված բարձրաստիճան եկեղեցականերին, որպեսզի հասկանան իրենց
ազգակործան արարքները, շտկեն եկեղեցին և ազգային դաշտի մեջ վերակառուցվեն:
Ժիրայր Թունյան