Աիդա Ներսիսյան. Մարդկային միտքն ան-

կարող է ըմբռնել, թե ինչպես Սորբոնի հա-

մալսարանն ավարտած բժիշկը կարող է ցե-

ղասպան լինել: Պարզվում է՝ կարող է, եթե

նա թուրք է:

Ահավասիկ, «Յուսաբեր» օրաթերթի 1919

թվի մայիսի համարում տպագրված մի հար-

ցազրույց, որտեղ Իթթիհատ կուսակցության

քարտուղար Միտհատ Շյուքրին հարցնում

է՝ հարյուրավոր հայերի թունավորելով մահ-

վան դատապարտած բժիշկ Ռեշիդին.

– Դուք բժիշկ եք, և իբրև բժիշկ, Ձեր պար-

տականությունն է մարդ փրկել: Ինչպե՞ս

եղավ, որ այսքան անմեղների գունդ առ գունդ

մահվան գիրկը նետելու պատճառ եղաք:

Դոկտոր Ռեշիդը պատասխանում է.

– Բժիշկ լինելս չէր կարող մոռացնել

տալ ազգությունս: Ռեշիդը բժիշկ է, բայց

աշխարհ է եկել իբրև թուրք: Թրքությունս

հաղթեց բժշկությանս:

– Հապա պատմական

պատասխանատվությու՞նը:

– Եթե արարքիս համար մեր պատմությունը

ինձ պատասխանատվության ենթարկի, սիրով

կընդունեմ: Բայց ուրիշ ազգերի պատմությունն

ինձ չի հետաքրքրում: Ինչ էլ գրեն՝ միևնույն է, ես

դրան կարևորություն չեմ տալիս:

Վերջում՝ ավելացրեց.

– Քիչ առաջ ինձ հարցրիք, թե իբրև բժիշկ,

ինչպե՞ս եմ կարողացել մարդ սպանել:

Ահա՛ պատասխանս.

– Հայ ելուզակները այս հայրենիքի ծոցի

մեջ բույն դրած վնասակար մանրէներ էին:

Մի՞թե բժշկի պարտականությունը չէ մանրէներ

սպանելը:

Նույն «Յուսաբեր»-ում նկարագրված է մեկ այլ թուրք բժշկի ճիվաղային

արարքն ու խոստովանությունը:

Երկու քաղդեացի քահանա սպանած բժիշկ Հասան Ֆուատ բեյը

դատարանից ազատ է արձակվում՝ հետևյալ ցուցմունքի համաձայն.

– Ես նրանց սպանեցի՝ կարծելով, թե հայեր են: Իսկ հայերի սպանությունը

թույլատրված է:

ՀԳ

110 տարի չէ, 1010 տարի էլ անցնի, թուրքը չի փոխվելու:

Մնացեք խաղաղությամբ: Բարի գիշեր:

By Appo

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *