ԱՐՏԱՇԷՍ ՇԱՀԲԱԶԵԱՆ («ԱԶԴԱԿ» Յունիս 12, 2021). «Յունիսի 8-ի նախընտրական հանդիպման ժամանակ Նիկոլը հայ ժողովրդին «ցնցեց» իր «մեծ զոհաբերութեան» պատրաստակամութեամբ: Նա յայտարարեց, որ պատրաստ է ազրպէյճանական բանտերում պահուող գերիների ազատման դիմաց գերութեան ուղարկել իր որդուն: Բնութեան կողմից օժտուած լինելով միայն ամբոխավարու-թեան փեշակով` այս անուղղելին երեւի հաշուարկ էր արել, որ դրանով խիստ յուզելու է դեռեւս իրեն հաւատացող պարզ մարդկանց եւ պահպանելու է այդ մոլորեալ փոքրամասնութեան քուէն: Իրականում գերիների ճակատագրի հարցում անտարբերութիւնը, ինչ-որ բան անելու անճարակութիւնը եւ թուրքի հետ որեւէ խնդիր ի շահ հայ ժողովրդի լուծելու կամազուրկ հոգեվիճակը ընտրութիւնների շեմին իր համար խիստ խոցելի հանգամանքներ են, եւ այս գաւառական «շուս-տրիութեամբ» նա սոսկ ցանկանում է ձեւ անել, որ խիստ մտահոգ է դժոխքում գտնուող մեր հայրենակիցների ճակատագրով»:
«…իրեն հաւատացող պարզ մարդկանց եւ պահպանելու է այդ մոլորեալ փոքրամասնութեան քուէն»:
Ամօթա այ մարդ, պիտի ըսէր Հայաստանցին։
Ընտրողներու ութսուն տոկոսը փոքրամասնութի՞ն կը համարէք։
Պահ մը մոռնանք քուէները։
Արդեօք ինչո՞ւ չպախարակեցիք Ռոբերթ Քոչարեան կոչեցեալի այն արատարոց յայտարարութիւնըգ թէ, «Եթէ վարչապետ ընտրուիմ, տուն կը վերադարձնեմ մեր գերիները»: Իսկ եթէ չընտրուիս ու գերիները Ատրպէյճանում կալանուած մնան, հանգիստ պիտի քնանա՞ս, գողապետ։
Յարգելի տիար Արտաշէս Շահպազեան, հաճեցէք ողջ հայութիւնը ապուշի տեղ չդնել։
Յարգանքներով՝ ԱՆԹՕ ՍԱՀԱԿ
